بررسی تأثیر باکتری ها و قارچ های محرک رشد گیاه بر افزایش عملکرد و برخی از پارامترهای رشدی سه رقم سیب زمینی (solanum tuberosum)

مطالعه ریزموجودات خاکزی و برهم کنش روابط همزیستی مفید بین اجزاء مختلف زنجیره غذایی از جمله مباحث نوین در کشاورزی پایدار می باشد. از اینرو به منظور بررسی تأثیر تلقیح قارچ ها و باکتری های محرک رشد بر عملکرد مینی تیوبر سه رقم سیب زمینی آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در 10 تکرار در گلخانه تحقیقاتی پژوهشکده بیوتکنولوژی منطقه مرکزی کشور اجرا شد. سه رقم سیب زمینی (آگریا، مارفونا و آریندا) در طول دوره رویشی تحت تأثیر 11 تیمار بیولوژیک مختلف شامل باکتری باسیلوس (bacillus polymixa)، باکتری سودوموناس (pseudomonas putida)، باکتری ازتوباکتر (azotobacter chroococcum)، قارچ گلوموس (glomus intraradicies)، ترکیب های باسیلوس + گلوموس، سودوموناس+گلوموس، ازتوباکتر+گلوموس، ازتوباکتر+ باسیلوس، ازتوباکتر+ سودوموناس، ازتوباکتر+ باسیلوس+گلوموس، ازتوباکتر+ سودوموناس+گلوموس قرار گرفت. شاخص های رشدی گیاه مانند ارتفاع و وزن خشک گیاهچه و هم چنین صفات مربوط یه مینی تیوبر مانند عملکرد، وزن خشک و تعداد مینی تیوبر سه ماه پس از اعمال تیمارهای آزمایشی مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که تأثیر تیمارهای بیولوژیک روی صفات مربوط به غده مانند تعداد مینی تیوبر، عملکرد مینی تیوبر و وزن خشک کل مینی تیوبر در سطح احتمال 1% معنی دار شد. اما تفاوت معنی داری از لحاظ طول و وزن مینی تیوبر دیده نشد. اثر متقابل رقم و تیمارهای بیولوژیک نیز بر عملکرد و وزن خشک کل مینی تیوبر نیز معنی دار شد. به طوری که بیشترین عملکرد و وزن خشک مینی تیوبر در گیاهان رقم آریندا تلقیح شده با ازتوباکتر+ سودوموناس+گلوموس دیده شد. نتایج هم چنین حاکی از آن بود که تیمار آزتوباکتر+گلوموس و آزتوباکتر به ترتیب دارای بیشترین طول ساقه و بیشترین تعداد ساقه فرعی در مقایسه با سایر تیمارهای آزمایشی بودند. به طورکلی نتایج به دست آمده از این آزمایش حاکی از آن است که کاربرد قارچ ها و باکتری های محرک رشد گیاه نقش مفید و مؤثری در رشد و افزایش عملکرد مینی تیوبر سیب زمینی داراست و می تواند به عنوان جایگزینی مناسب برای کودهای شیمیایی در تولید ارگانیک این محصول مطرح باشد.